Een klein propje op het plein
Het had net zo goed een dennenappel kunnen zijn.Een brokje wanhoop op het randje van de stoep
Een bezorgde ouder die hysterisch roeptDeden belletjes rinkelen
Deuren slaanSluizen van besef vloeide tot een helder moment
Het is iets echt, iets levend
Daar tussen plein en deur geklemdZoals dat hoopje daar
Was ik net zo bang voor het gevaarSchrik rond het hart
Angst in de ogenDichter bij elkaar
Dichter op het plein
Wetend niet meer alleen te zijn.
2 opmerkingen:
Het mereltje zal wel heel blij zijn met jouw mooi gedicht!!!!
Ik ook!!
Groet en liefs,
Anneke
Ja, en dat allemaal op jouw plein :)
Een reactie posten