Maak er maar soep van!

In het midden Emilie Carles als onderwijzeres in 1923 met haar schoolklas

Ik hen net het boek gelezen: Une soupe aux herbes sauvages. 1977. Ned.vert.: Een soep van wilde kruiden.
De hoofdpersoon een vrouw die haar levensverhaal vertelt, zij is in 1904 geboren en woon in een klein dorpje in de Franse Alphen. Het boeren leven was hard en arm.

Het leven van dit meisje en later vrouw was natuurlijk heel anders dan het leven van mijn Oma die eerst in Europa en daarna in Indonesië geleefd heeft. Toch zijn er ook gelijkenissen.

De beide eigenzinnige dames zijn rond eeuwwisseling van 1900 geboren. Ze zijn alle twee uit liefde getrouwd, wat in die tijd uitzonderlijk was, meestal werd er voor jou beslist en geld en afkomst speelden daarbij een grote rol. Beiden hebben twee wereldoorlogen meegemaakt. Beiden hebben hun broers en zusters verloren. Alle twee hebben ze hun kind zien sterven. Ze zijn alle twee moedwillig van hun man gescheiden door gevangenschap.
En… ze zijn beide strijdlustig gebleven en oud geworden.

Deze vrouwen hebben de wereld zien veranderen en waren zelf vooruitstrevend en taboe doorbrekend.

mijn familie

trouwfoto 10-08-1928 vrm.Ned.Indië
mijn Oma

mijn opa

mijn overgrootoma

Voor het eerst van mijn leven heb ik een week geleden de trouwfoto van mijn Opa & Oma gezien. Mijn oma Heintje B. (1906) was een Joodse vrouw en mijn opa Jacob Adrianus V. (1887) leefde in voormalig Nederlands Indië. Mijn Oma die 18 jaar jonger was dan opa is getrouwd met de handschoen zoals dat toen heette wat wel gedaan werd als een van de partners verweg woonde. Mijn oma is later naar Indonesië onder begeleiding afgereisd om haar huwelijk in natura te beleven.
Ik heb mijn opa nooit gekend. Hij is vlak voor het huwelijk van mijn ouders overleden. Mijn opa en oma en hun kinderen (mijn papa) hebben de oorlogsjaren in het Jappenkamp op Surabaya door gebracht. Mijn Opa die in het mannenkamp zat kwam geknakt terug en heeft daarna nog enkele hersenbloedingen doorstaan. Mijn oma daar tegen is 96 jaar geworden. Als Joods meisje was Indië ondanks het oplopen van malaria, land onteigening, jappenkamp en kinderverlies haar redding. Haar familie is voor het grootste deel uitgemoord in Duitsland. Mijn oma heb ik wel gekend, ik vond het een geweldig eigenzinnig mens.

kermis zigeuners

Ons dorp is bezet met kermisklanten als goed geregelde zigeuners hebben ze elke parkeerplaats of dorpsplein in beslag genomen met hun gigantische wagens. Hele zwembaden, wasmachines en zitmeubilair zijn uit de caravans gerukt om het compleet te maken.
Wat moet dat allemaal in mijn dorp!
Er komen er steeds meer bij maar morgen begint pas het echte feest. Het is dagen tropisch warm met zelfs zeer zwoele nachten voor de Corrèze, dus ik ben benieuwd wanneer het onweer los barst, zal toch niet morgen zijn?
.

Amazigh

In Amsterdam afgelopen maan juli ben ik door Charlie meegenomen naar een buiten concert in de tuin van het voormalig Tolhuis in Noord aan het IJ waar je gratis met zo’n leuk pontje over kan steken. Er was een mooi grote partytent met chille banken en een knusse dansvloer.
Heel veel mensen waren er niet maar de sfeer was ongedwongen en vriendelijk. De band trad op en we genoten (ik met een jointje) dansend van de mixtuur van Algerijnse roots, Franse teksten en Afrikaanse trommels vermengd met een effecten DJ. Blij van het fijne uitje met mijn vriendin, ging ik voldaan weer met het pontje en de fiets door de stad naar haar huis. Echt Hollands.
,
Later zag ik dat de zelfde band Amazigh bezig was met een tour en ook in Frankrijk, Aubusson zou optreden in augustus precies als wij alweer terug zouden zijn en het familiebezoek alweer naar huis. Aubusson ligt 80km van ons vandaan.
,
We zijn net terug en het is een hele mooie streek en een gezellige stad. Waar we over de braderie hebben geslenterd, broodje worst hebben gegeten en iets verder zijn getrokken opzoek naar het festival terrein. Het semi gratis hippie achtige festival werd gegeven bij een meer in een groene vallei. Iedereen mocht er vrij kamperen en talloze kleurrijke oude busjes stonden daar met dreadlocks figuurtjes en heel veel honden, te praten dansen en eten.

Ik vond het geweldig een keer zo’n klein Ruigoordje op zijn Frans mee te maken. Hoe later het werd, hoe meer whisky we gedronken hadden, hoe meer een nachtvrienden ik kreeg. De bands waren leuk en we hebben gedanst, gesprongen en gerend, slippers verloren en terug gevonden net zo als wij (jer&ik) elkaar ook weer steeds tegen kwamen, we eindigde samen bij Mr Gadget (ons busje) en de volgende ochtend toen we om 07.00u alweer door lekkere harde post punk werden gewekt, zijn we na een duik in het meer vertrokken naar een stiller meertje om daar bij te komen van deze aanslag.

,

We zijn al een tijdje terug op ons Franse plekje maar waren in beslag genomen door familie, vrienden bezoek, BBQ, zwemmen, kanoën, uitstapjes en meer van dat soort vertier.
Nu nog steeds bloedmooi vakantie weer, maar ja, af en toe moet er toch iets gedaan worden.
Zoals de kelder in Katootje leeg halen. Er stond nog veel troep in van de vorige bewoner en van ons nog behoorlijk wat kartonnen dozen vol met een bijzondere collectie van nutteloos servies die uit elkaar vielen en weg aan het rotte waren wegens het hoge vochtgehalte daar in de kelder. Deze kartonen flebbers hebben wij vervangen voor plastic kratjes. De andere aangevreten rotzooi hebben wij met de aanhanger naar de gezamenlijke afvalhoop gebracht. Le Déchetterie.

Bedden weer verschoont, huis geschrobd, was gedaan, klaar voor verdere actie.