Isolé

Het is zoals het ooit eens was

Ik van de rest vandaan

Nu niets meer samen doen

Dus ben ‘k ik alleen gegaan

,

Jeroën is voor een paar dagen weg en ik ben er wel achter dat ik hier nooit in mijn eentje zou willen wonen. In een huwelijk kan je eenzaam voelen, maar alleen is aleen erg alleen. Wat ben ik blij dat ik een man en zoon heb. Gelukkig kerstfesst voor al die het missen. gedicht: Friedel

Het huwelijk

Toen hij bespeurde hoe de nevel van de tijd

in d'ogen van zijn vrouw de vonken uit kwam doven,

haar wangen had verweerd, haar voorhoofd had doorkloven

toen wendde hij zich af en vrat zich op van spijt.

Hij vloekte en ging te keer en trok zich bij de baard

en mat haar met de blik, maar kon niet meer begeren,

hij zag de grootse zonde in duivelsplicht verkeren

en hoe zij tot hem opkeek als een stervend paard.

Maar sterven deed zij niet, al zoog zijn helse mond

het merg uit haar gebeente, dat haar toch bleef dragen.

Zij dorst niet spreken meer, niet vragen of niet klagen,

en rilde waar zij stond, maar leefde en bleef gezond.

Hij dacht: ik sla haar dood en steek het huis in brand.

Ik moet de schimmel van mijn stramme voeten wassen

en rennen door het vuur en door het water plassen

tot bij een ander lief in enig ander land.

Maar doodslaan deed hij niet, want tussen droom en daad

staan wetten in de weg en praktische bezwaren,

en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren,

en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat.

Zo gingen jaren heen. De kindren werden groot

en zagen dat de man die zij hun vader heetten,

bewegingloos en zwijgend bij het vuur gezeten,

een godvergeten en vervaarlijke aanblik bood.

--uit: Verzen van Willem Elsschot (1882-1960)

,

de dood

Dit gedicht heeft mij altijd al gefascineerd. De verbeten bitterheid. Eindeloze kwelling van ons eigen keuze. het pijnelijke samen zijn. Fijne kerst.

 

Doven baasjes en debiele intincten

Gek wordt ik er van, lig ik heerlijk in onze nieuwe slaapkamer te genieten van de nachtrust bij volle maan, wordt het ontspannende gevoel continu irritant verstoort door het geblaf van die kut honden! En.. niet alleen op bij volle maan hoor, nee.. elke nacht, hele nachten lang. Ik vervloek ze, ik moord ze, ik wurg en schiet ze dood in mijn nachtelijke gedachte die langzaam mijn dromen in kruipen. Dat die baasjes zelf er niet gek van worden, ik snap het niet! Dove kwartels

Mijn vader heeft een apparaatje gezien in een blaadje, die werkt op het geblaf van honden en zend dan een signaal uit waar honden niet tegen kunnen en stoppen met blaffen. Ik denk tegen de tijd dat we in BB wonen en die mormels nog steeds hun bek open doen in op het land kruip van onze buurman en zo'n apparaatje verstop. Gna gna gna...

O Hond waar maak je toch druk om, het is ook een questie van opvoeding, ja met de Franse slag zo las zo veel dingen hier. Nou, was het in marokko nog wel ietsje peitsje erger maar wat maakt dat nou uit.

Mooi he van uit onze slaapkamer, de ondergaande vollemaan om acht uur sóchtens.

Jagen. Chasser une habitude au Corrèze

Het was een prachtige heldere late zondagochtend. Perfect om mijn rondje te rennen. Misschien zou ik er vandaag wel twee doen. Mijn rondje liep ik kordaat in de vrieszon. Bij ons huis, bij ons bos, zag ik een jager. Ik schreeuwde nog terwijl ik langs hem heen ging, u jaagt toch niet hier, hè. Het is koud, hè, riep hij terug. Ik heb het heet, dacht ik bloedlink maar moest me rondje af maken. Toen ik bij huis nr1 kwam waar ik altijd begon, liep ik snel terug naar de weg bij ons stuk bos. De jager stond er nog. Erger, veel erger, zijn vier vrienden jagers kwamen net het bos uit met een klein hertje tussen hun in. Dood, slepend over de grond, ieder had een poot vast. Ik was geschokt. Het is bruut zei ik, vier mannen met een geweer tegen zo een hertje. Ze zaten me schaapachtig aan te kijken. Oui, oui, pour le plaisir. Het hertje had een kogelgat door het hoofd. ….Misschien was het wel mijn kleine vriendje, ik woon hier naast. Ach, er zijn er genoeg, was het antwoord. Het hertje werd in een vuilniszak gestopt en in de laad bak getild. Gister, pochte een van die Corrèze vetzakken, heb ik twee, en liet daarbij zijn dikke vingers zien, everzwijnen neergelegd. Hun zweterige rode glimkoppen keken me alle uilig met enige verwachting aan. Zelf was ik ook oververhit en gevoelig door het rennen. Met mijn hand voor mijn mond liep ik door. Ik moest huilen.

Ik besloot mijn tweede rondje op de weg door het bos te rennen. Het leek wel voormalig Joegoslavië, overal hoorde ik geweerschoten. Zo voelt het dus als het oorlog is en ik zou een hert zijn.

Mijn nieuwe renschoenen

Dit zijn mijn nieuwe schoenen. Twee paar want het sneeuwt en regent nog al vaak hier. Ik wil geen excuus hebben van niet rennen door natte schoenen. Zo kan ik ze dus mooi afwisselen. Heel veel keus in sportschoennen had ik nou ook weer niet. Het zijn twee Asics geworden. Met gelzolen.

De honden vinden rennende mensen gek en rennen vrolijk en blaffend stukken mee.

Het aan en om kleden is eigenlijk nog het meeste werk tot nu toe, want ik ren hoogstens 1 kilometer, dus ben redelijk snel klaar. Langzaam opbouwen, toch?

Vetlap

Omdat het Bourgondische Franse leven heeft toegeslagen en ik leef als een prinsesje zijn de kilootjes er aangevlogen. Om dit te lijf te gaan, begin ik de dag, na mijn eerste kop koffie met sportschoenen aan trekken en door dit heerlijke boeren boslandschap op de paden te joggen. Een long uit je borstkas scheurend karwei.

Soms heb ik tijdens het rennen gezelschap van een beest, meestal honden maar soms vogels, ezels of varkens. Ik voel me al een stuk beter, vrolijker, energieker en sterker.

O wat ben ìk tevreden opeens. Volhouden zo. Morgen koop ik nieuwe schoenen.

Onze buur Kabouter

We hebben hele lieve buren. (het geluk)van twee huizen is dat je ook meer buren hebt.
Deze buurman van katootje, geeft altijd graag uit zijn moestuin.

Deze keer bieten. Mmmmmmmm echte winter kost.