Boomoren uit de hele wereld.

Jaaaaaaaaaaaa Ear Tree, Oreille l'arbre, Baum Ohr, ze zijn er ze bestaan. De luisterende bomen.

Boomoren

Wordt je al gek van mijn boomoren ? Nou ik heb weer nieuwe gevonden. Een fotograaf Carl heeft ook een BoomOor gevonden! Een vergroeiing uit een wilg. Dit is meer zo een oor als bij een koffiekopje, die natuurlijk vernoemt is naar ons echte oor. Toch opmerkelijk.
De Chinezen blijken zwammen en paddestoelen die op stammen groeien ook boomoren te noemen. De Chinezen eten boomoren "Gu", zoals Chinezen bijna alles kunnen eten.

foto van Carl uit Nieuwegein

Boomoor, deze boom heeft een oor

Ik heb weer een BoomOor gevonden! Deze oude kastange heeft een stam aan de grond met een diameter van minstens twee en halve meter. Deze oude verweerde kastagne moet al heel oud zijn. Zo tussen de 500 en 700 jaar. Moet je voorstellen wat deze oude reus allemaal heeft gehoord. Tweede wereldoorlog, Eerst wereldoorlog, Napoleon, maar ook allemaal liefdes tafrelen onder zijn grote kruin in hete zomers en barre winters. Deze gigant heeft dan ook oude oren. Oren waar de lellen van zijn gegroeid, oren waar grijzen haren in zitten. Oren die nog alleen maar luisteren waneer het er zin in heeft. Vandaag wilde ik hem in zijn oor kietelen maar oudjes hebben in de winter rust nodig. Ik moet hem niet wekken.

boomoorschelp met lel

Zijkant boomoorschelp

Achterkant boomoorschelp

Voorkant boomoorschelp

Ma petit amie

Ik heb één vriendin hier gemaakt en ik vind haar geweldig. Ze wordt 9 maart 87 jaar. Ze belde op gister avond of ik mee ging naar de Cabaret avond in de feestzaal van MC en of ik bij haar aan tafel wilde komen zitten die zij gereserveerd had. Half negen. Wilde ik niet ook goed. Ik was vrij om te gaan en ze zou naar mij uitkijken. Ontroerend moment, een veel oudere vrouw sleurt mij mee naar een wilde avond in het dorp.




En daar was. Ze had haar man thuis gelaten. Ik had de mijne meegenomen. Prachtig zag ze eruit. Sjiek glinsterde truitje in een rank figuur waar ik jaloers op zou zijn en een halsketting die het geheel afmaakte in een feest. Ja, ze kende veel mensen. Aan sommige werden we voorgesteld en ingeleid als het nieuwe stel dat in het dorp is komen wonen naast de garage.
De slager met zijn vouw schoof aan en bestelde een fles champagne voor het hele stel.
Wat een belevenis zo’n avond. De zaal was gevuld en de stemming was goed al had Madelaine B. wel wat kritische opmerkingen over de artiesten. Ja, als mondaine Parijs gestudeerde en werkzame vrouw met een intellectueel vermogen mag je ook wel wat commentaar hebben op het platvloerse en amateuristische volksvermaak. Maar voor mij was zij de show en de mensen uit het dorp.

Elfjefeb.

Het lied van de speelprins,

Hoe kan ik nog meer van je houden?
Ik sla de dieren en bloemen
Bij de liefde gade.

Als twee sterren elkaar kussen
Of wolken een beeld vormen-
Wij speelden dat toch zachter.

En je harde voorhoofd
Ik kan er zo goed tegen leunen,
Zit erop als op een gevel.

En in het kuiltje van je kin
Bouw ik een roofnest-
Tot- je mij verslonden hebt.

Vind dan op een ochtend
Alleen nog maar knieën,
Twee gele scarabeeën voor een keizersring.


Else Lasker-Schüler
Für Jeroën

Le blaireau

Het was avond, ik stond buiten op straat voor Katootje en de lantaarnpalen waren al uit.
Ik hoorde wat geritsel uit de bosjes tegenover me en er kwam een hond uit de bosjes de straat oversteken. Nee, het was geen hond! Het was wel grijs en zo groot als een hond van 1 meter maar het waggelde raar. Midden op straat waar ik stond stopte die en ik keek naar hem. Langs zijn kop had hij wit-zwarte strepen die ik goed zag in het licht van de maan.
Help het is een das! Ik schrok en hij ook. Hij draaide zich om en weg was ie. Opgewonden was ik voor het eerst in mijn leven stond nog geen halve meter van mij vandaan een echte das. Voor ons huis notabenen. Dassen kunnen niet goed zien vandaar dat hij zo dicht bij kwam en ook te laat door had dat ik er was. Ze kunnen wel heel goed ruiken en horen maar ik stond stil en mijn geur hangt daar al elke dag rond. Ha ha, nu elke avond als ik snachts buiten sta hoop ik dat ik weer even de das zie, zelfs nu we in de voorkamer slapen kan ik in bed uit het raam kijken maar nee hoor, geen vergissing meer. Geen das te bekennen.

Vache Hollandais

Misschien heb ik een vorm van heimwee, maar lopend over de boeren weggetjes hier zag ik opeens Hollandse koeien. Zo mooi. Tegen die warme herfst kleuren stak dat zwart-wit prachtig af. Hollandse koeien zijn ook veel nieuwschierig er dan die roodbruine Limogine koeien.

Hé koe zei ik vrolijk, ben jij ook nieuw hier? Hij kwam meteen en daarna zijn wit-zwart gevlekte vriendjes, naar mij toe lopen en met zijn natte neus en grote ogen bij mij staan. Het bleek een stier te zijn. Het waren allemaal mannetjes.

Miss Baguette

Zit ik op de klaagstoel, hoezo? Na zo’n een kopje koffie met chocola zonder krant, ga ik meestal aan de slag en zo tegen half 11 begin ik behoorlijk trek te krijgen. Dan schieten er bij mij oude brunch herinneringen naar boven van een heerlijk waldkornbroodje met kaas. Nou heerlijke kazen hier ten overvloed, maar het brood!
Ja, iedereen kent het beroemde Franse stokbrood of de iets elegantere Baguette, maar na een maand eten is de charme van het alleen maar verse stokbrood na het halen er toch wel af.
Weer s’ochtens vroeg de straat op, (waar is de pyjama rond hang tijd?) terwijl ik naar stevig donker pitten brood verlang. Onze bakker heeft niet zo veel bijzonders maar een pain de seigle of pain de campagne kan hij nog wel maken maar zelfs dat voldoet toch niet aan het zwaar, vol en toch zacht Nederlands lang vers houdbaar brood.
Heimwee, nee ik heb een broodbak machine.

Koffiekrant

O, o wat ik zo heel erg mis is, in de ochtend lekker in mijn eentje opstaan (dat gedeelte lukt nog wel want Jero blijft meestal zo’n twee uur langer liggen) wat warms aantrekken en dan met een vers dampend kopje koffie mijn Volkskrant open slaan. Niets is in die prille ochtend uurtjes lekkerder. Maar vette helaas, ik heb geen krant en al helemaal geen Volkskrant. Ja, ik kan hier Le Monde lezen of liever het veel simpeler lokale krantje La Montagne maar die moet je dan eerst zelf gaan halen bij de plaatselijke Tabac. Me aankleden, wachten tot de winkel open gaat en weer terug lopen zou dit hele ochtend ritueel van je bed uitkruipen, gebrande bonen lucht als eerste in ademen en in alle stilte je eigen kranten papier laten ritselen zwaar bederven. Jammer maar ik kan er mee leren leven.

Monsieur le Directeur

Vanochtend werd er op de deur geklopt, we hebben geen bel. Voor mijn vader was het veel te vroeg, dus moest het wel iemand anders zijn. Er stond een beetje loensende man met een petje voor mij in de deur opening, me proberend recht aan te kijken. Watermeterstandopnemer, tja dat hebben ze óók hier in Frankrijk! Hij wist blijkbaar dat de meter beneden in de kelder zat want hij popelde om naar de tuin te lopen en mij erop te attenderen de sleutel mee te nemen. Samen liepen we door de voordeur om het huis. Ik toevallig op mijn Hollandse klompen, die hij meteen goed wist te determineren. Met gebogen hoofden liepen we de vochtige kelder in. Voorbereid met een zaklantaarn wist hij de juiste cijfers in zijn klapboek te noteren. Hij begon mij rustig het vervolg procedure uit te leggen. Het bleek een hele aardige man te zijn en vol lof praatte over zijn Hollandse vrienden en bezoekjes aan Rotterdam, Amsterdam en Apeldoorn. In zijn klapboek stond ook dat wij een tweede huis hadden in Bourg Bas en na wat sleutels zoeken vertrok ik met de waterstandopnemer in de auto van de commune naar ons andere plek.
Riche Eh!.... gniffelde die. Hij prees ons moed en het vakmanschap van Jero. Hij kende het huis nog uit antieke tijden en vond het fijn dat wij er iets van maakte anders zou het vervallen in een ruiëne. Na lekker babbelen op ons terrein, bracht me terug in het witte Renaultje.
Hij bleek de directeur te zijn van de Camping municipal in MC. Geen wonder ja, daar kwamen genoeg Nederlanders. Een man met dubbele functie is hier totaal niet ongewoon.