Doodskloppertje

Ik lig op het logeerbed in ons oranje gele kamer en hoor een hol geluid, het komt uit de hoek van het nachtkastje vandaan. Ik luister, schuif het kastje een stuk weg, zie niks en hoor nog steeds een ritmisch geklop. Het geluid komt van uit de plint. Het is het Doodskloppertje. Door de klankkast van de plint klinkt het geluid bijna muzikaal. 1,2,3..1,2..1,2,3..1,2..1,2,3..1,2..

,

Of ik nou terug tik tegen de plint, luid zing of op de planken vloer stamp, het doodskloppertje blijft volhouden. Het ronde warme geluid van hout geklop gaat door en door. Dat zo’n klein knaagkevertje van 14mm de kamer met geluid kan vullen, is verbazingwekkend. De mannetjes kloppen met hun kop en dekschild tegen het hout als een balsemdans om de vrouwtjes te lokken.

,

Vroeger in de oude dagen, dachten ze als het doodskloppertje zeven keer klopt, er iemand spoedig zou sterven. Wist dat kevertje veel dat hij de mensen de schrik van de dood zou aanjagen, terwijl hij juist zin had in een stevige vrijpartij die ging zorgen voor veel nakomelingen die lekker in het hout konden knagen, de gewone houtworm. Zo’n klein kevertje, zo’n grote invloed. En ook op mij want de dood staat daar misschien niet als ijzeren Hein zelf te kloppen, maar dood als gevolg van instortinggevaar door verpulverd hout is goed mogelijk!

het doodskloppertje & larve