ik loop maar in mezelf verzonken met mijzelf de wegen zijn van glas de hemel is van ijzer ik weet niet wie ik ben ik weet niet wie ik was ik loop alleen maar men wordt nooit iets wijzer er hangt een mist van licht ik loop met mijn gezicht mijn kleren en mijn huid het leven in en uit. H.Andreus
dinsdag 20 januari 2009
le petit agneau
Ondanks de sneeuw, er is vandaag helaas (ik heb er schoon genoeg van) een nieuwe witte bui gevallen, zijn er kleine lammetjes in de wei. Zo schattig die wollige nog witte kleine lichaampjes die op alle vier de pootjes omhoog kunnen springen. Zo lekker speels en ontroerend. Hun kleine baby mekker geluidjes hoor je duidelijk bij ons op het veld. Ik kan er graag naar kijken, het maakt het land zo romantische en met Albinoni in mijn hoofd droom ik weg.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Hoi Inez,
Waag maar weer es een poging, hoor ik nou nog es wat van je..?
Of heb je geen zin meer in die ouwe collega van je.
Minder leuk nieuws gekregen vorige week. Kun je je Astrid nog herinneren? Vlak voor Kerst overleden. Heel triest, was echt een leuke vrouw.
Te gek leven heb je...
Groetjes Linda
Een reactie posten