Toen Anneke en Gertjan bij ons waren met Pinksteren en wij allemaal tijdens het wandelen plantjes aan het bewonderen waren, bleek Gertjan precies het zelfde te beleven als ik. Na al die tochten kijk en blader ik door de Heukles, andere flora’s of tijdschriften waarin allerlei soorten wilde planten en bloemen worden beschreven en hoe en waar ze groeien. Sommige zijn interessant andere weer niet, sommige ken ik alleen van plaatjes, maar heb al heel lang het verlangen om ze te zien. Als zo’n moment dan aanbreekt is het een heel bijzondere dag.
Dan kan ik echt de hele dag blij zijn en misschien wel nog een paar dagen daarna dat ik in levende lijven weer een plantje op mijn verlanglijst heb ontmoet.
Dit was Wildemanskruid, maar zo was het ook met de Adonis, maar tijdens de wandeling met Anneke en Gertjan hadden we allebei de zelfde belevenis op het zelfde moment, daar stond de Rapunzel, wittig geel spits omhoog, pluizige klok op de slanke stengel, voor het eerst kwam de Witte Rapunzel, Phyteuma Spicatum op mijn pad. Een wonder werd vervuld.
Zo gebeurde het gister dat tussen de regen door de zon af en toe warm scheen en wij een wandeling maakte in een nieuwe ontdekt gebied vlakbij langs een ven in een soort hoogveen- heide gebied, en daar stond bij het water Wollegras, met hun witte pruik in zon en wind. Maar die had ik al 1xtje gezien, toch aardig en de zachte haren liggen nu op mijn tafel klaar voor mijn herbarium. Het gebied was mooi en de wandel ging door en vlak voor dat we weer bij de auto aankwamen, stond hij daar! Eerst vlogen mijn ogen er langs en toen drong het door, het is hem , ja weer een van mijn lijst, De Wateraardbei, met zijn mooi donkerrode kroonbladen. Wat een pracht wat een liefde vandaaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten