vrijdag 28 augustus 2009

Maak er maar soep van!

In het midden Emilie Carles als onderwijzeres in 1923 met haar schoolklas



Ik hen net het boek gelezen: Une soupe aux herbes sauvages. 1977. Ned.vert.: Een soep van wilde kruiden.
De hoofdpersoon een vrouw die haar levensverhaal vertelt, zij is in 1904 geboren en woon in een klein dorpje in de Franse Alphen. Het boeren leven was hard en arm.

Het leven van dit meisje en later vrouw was natuurlijk heel anders dan het leven van mijn Oma die eerst in Europa en daarna in Indonesië geleefd heeft. Toch zijn er ook gelijkenissen.

De beide eigenzinnige dames zijn rond eeuwwisseling van 1900 geboren. Ze zijn alle twee uit liefde getrouwd, wat in die tijd uitzonderlijk was, meestal werd er voor jou beslist en geld en afkomst speelden daarbij een grote rol. Beiden hebben twee wereldoorlogen meegemaakt. Beiden hebben hun broers en zusters verloren. Alle twee hebben ze hun kind zien sterven. Ze zijn alle twee moedwillig van hun man gescheiden door gevangenschap.
En… ze zijn beide strijdlustig gebleven en oud geworden.

Deze vrouwen hebben de wereld zien veranderen en waren zelf vooruitstrevend en taboe doorbrekend.

Geen opmerkingen: