Het is weer zo ver, stapelen, slepen, verplaatsen… zucht niets meer dan verslepen van materialen, elke dag. Verplaatsen van woorden, rangschikken en verzenden maar. Wegen vol trasport. Op de ene plaats heel veel andere plaats leeg geroofd. Wij sjokken er achteraan of vergaren het trots om ons heen. Goederen, benodigdheden, materie…. , impressies, gevoelens, gedachtes in ons, ho maar!
Vermoeit trek ik het liefst een deken van niets over mijn volle hoofd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten