''Omdat we zo rustig en onverstoord hier leven, gaat vaak het nieuws en de maatschappelijke dilemma’s langs ons heen. We klussen, bouwen en ik ben orde aan het scheppen in het bos. Af en toe doen we boodschappen in de stad en lachen we vriendelijk tegen de kassameisjes. Bij de plaatselijke bakker zeg ik ’bonjour en bij de buurman zeg ik ‘ça va?
En dan…… als ik dan wél die 1ne x de tv aan zet, schrik ik me dan ook de pleuris, zo erg dat ik het maar weinig kan verdragen en vecht tegen zinloos gevoel van woede en machteloosheid. Het wordt nog meer een andere planeet dan waar ik op leef.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten