S’ nachts vlak bij ons in de bosjes horen we vaak een raar geluid. Het klinkt een beetje eng. Het is een vreemd mengsel van diep zuchten van een mens en een kat die blaast naar een vijand, maar dan 10x zo hard. Gister ging ik toch nog een keer onderzoeken waar dat geluid toch vandaan kwam. De lantaarnpalen waren uit en ik hoorde duidelijk wel een stuk of drie,vier van die diepe keel Kkkkkk geluiden tegen elkaar in blazen. Maar als ik aankwam verplaatste het zich zonder dat ik iets bijzonders zag. Toen ik het steegje in liep tussen het oude landhuis van de notabelen en het dorpshuis in werd het geluid nog sterker en sneller. Ik stond er midden in. Tot dat er plots in een onhoorbare duikvlucht twee grote witte vleugels op me afkwamen met een luide schelle schreeuw. Mijn hart stond een seconde stil. In het halve maanlicht zag ik de 95centimeter spanwijdte witte veren nogmaals met een gekrijs op me afkomen en nog een en weer en weer. Ik werd gewoon belaagd door twee kerkuilen die om de beurt buitelvluchten aan het maken waren op de plek waar aan de grond genageld stond. Toen de schrik een beetje over was, was het ook fascinerend om deze mooie nachtvogels van zo dichtbij en zo om mij heen te zien vliegen, waar ik respect kreeg voor hun dappere aanval acties en uiteindelijk ging ik weer stilletjes weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten