Hut

Als ik niet kan bouwen moet ik maar gaan kleien was me motto. Mijn hut die nog maar twee muren heeft is een gaten kaas. De boomstammen die ik heb gebruikt zijn zo krom en bochtig als de slinger paden hier in de bergen. Veel beschutting bied het niet en je kan er ruim doorheen kijken. Dus wat is simpeler dan dicht smeren met troep die voorhanden ligt, modder en hooi. In de wereld wonen er nog veel mensen in lemen hutten en huizen, ook hier zijn vakwerkhuizen niet vreemd. Leem, is klei met silt(mineralen)dit samen met stro, wat licht is en goed isoleert vormen het mengsel van vele muren.

De grond bij ons stroompje is behoorlijk kleiachtig en aangezien Yerun (nieuwe spelling) bij Katootje het gras heeft gemaaid gebruik ik deze twee elementen als opvulsel.
Makkelijk is het natuurlijk weer niet want het hooi ligt in Katootje die ik dus in vuilniszakken één voor één ben gaan halen en de modder is bij het stroompje wat ik met de platte schop en kaplaarzen aan in de kruiwagen schep en dan moeilijk de zware kruiwagen weer op de dijk trek. Mijn schoenen weer aantrek en dan meng ik de twee met elkaar en breng ze in emmers naar mijn houtenhut die weer hoger ligt op het plat van Bouniol. Daar kneed ik ze handjesmaat nog eens met elkaar tot propjes die ik tussen de openingen van de boomstammen pers. Waar de gat vrij groot is vul ik het nog eens extra op met hooi of stukjes hout die ik weer los verwerk in de modderbrokken. Het is een tijdrovend karwijtje maar wel een waar ik blij van wordt meet een resultaat die best aardig is.