Na veel houtnerven doorklieven werd het tijd voor steen.
Stenen tijdperk.
Machtig gevoel wat jaren, eeuwen, miljoenen jaren door de aarde gevormd is wordt met mijn eigen hand in gruzels geslagen. Diep, diep hak ik in de harde laag van moeder aarde. Ik voel haar pantser verkruimelen onder mijn gebik. Poeder op mijn huid. Ik ben de eerste die dit maagdelijk stuk raakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten