donderdag 15 april 2010

nok, nok

Het gat van de deur is prachtig maar het is een grote gapende opening. Het zwart van een gulzige mond. Een deurgat is pas echt fijn wanneer er een deur in zit. Open en dicht. Onze schuur, onze shelter veilig gesloten. Daarom komen er deuren in. De oude vol met tochtgaten, vallen uit elkaar. De nieuwe zijn zo groot en sterk als sluisdeuren. Ze kunnen alles buiten of binnen laten, stormbladeren, regenbuien, dierenschimmen, vrolijk theebezoek en oranje avondgloed. Grote machtige deuren van hout, omlijst door hout, gesteund in balk en steen. Onze poort. Ons hemelse mooie nieuwe poort. Die komt dankzij Jeroën.

Geen opmerkingen: